Rehabilitacja

Rehabilitacja pozabiegowa i pooperacyjna

Nasz zespół podczas 10 letniej współpracy ze specjalistami ortopedami w szpitalach ortopedyczno-rehabilitacyjnych wyspecjalizował się również w rehabilitacji pooperacyjnej i pozabiegowej takich zabiegów jak:

Ostrzyknięcie epiduralne

Zabieg polegający na podaniu pod kontrolą aparatu RTG środka miejscowo-znieczulającego oraz glikokortykosteroidu – leku o działaniu przeciwzapalnym oraz przeciwobrzękowym. Lek podaje się w okolicę stawu międzywyrostkowego lub w okolicę korzenia nerwowego, który jest uciśnięty przez dyskopatie lub inne patologiczne struktury. Silne działanie przeciwzapalnego leku w połączeniu z odpowiednią rehabilitacją oraz wykonywaniem zalecanych przez naszego fizjoterapeutę ćwiczeń powodujących zmniejszanie się przyczyny problemu powoduje znaczne skrócenie czasu rekonwalescencji.

RFA

Ablacja za pomocą prądu o wysokiej częstotliwości radiowej, jest zabiegiem podczas którego w miejscu występowania bólu, wprowadza się elektrodę. Wytworzona przy jej użyciu temperatura ma za zadanie zmienić przewodnictwo w nerwie, co zmniejsza odczuwany ból. Tego typu zabieg często stosuje się w przypadku pacjentów z „trudnym i długotrwałym bólem. Struktury i tkanki unerwione z poziomu nerwu poddanego ablacji często pozostają dalej zaciśnięte pomimo tego, że sama przyczyna problemu jest już znacznie zmniejszona. Mocno zaciśnięte struktury często dalej pozostają źródłem bólu tworząc mechanizm tzn „błędnego koła” zaciśnięte tkanki powodują ból a ból powoduje dalsze zaciskanie się tkanek. Dlatego właśnie rehabilitacja wykonana na tkankach po zabiegu RFA przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę pozwala doprowadzić tkanki i struktury do stanu sprzed problemu uwalniając pacjenta z mechanizmu „błędnego koła”

Wertebroplastyka

Zabieg wertebroplastyki wykonuje się najczęściej w sytuacji pęknięć trzonów kręgów po upadkach u osób z zaawansowaną osteoporozą, gdy bólu związanego ze złamanym kręgiem nie można opanować tradycyjnymi sposobami przez kilka tygodni lub przez kilka miesięcy. W wyniku uszkodzenia trzonu kręgu pacjentowi towarzyszy długotrwały ból. Naturalnym mechanizmem organizmu jest usztywnianie wszystkich tkanek miękkich w reakcji obronnej, aby zmniejszyć ruchomość uszkodzonego segmentu. Im dłużej pacjent pozostaje w stanie bólu tym napięć jest coraz więcej, a większe napięcia powodują jeszcze większe dolegliwości bólowe. Rehabilitacja przeprowadzona przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę pozwala przed wertebroplastyka ułatwić pacjentowi funkcjonowanie w oczekiwaniu na zabieg pozwalając mu dużo lepiej funkcjonować. Rehabilitacja specjalistyczna po wertebropastyce pozwala znacznie szybciej przywrócić rozluźniony stan sprzed pęknięcia dzięki czemu pacjent znacznie szybciej odczuwa efekty wykonanej wertebroplastyki.

Microdyscektomia

Zabieg mikrodyscektomii wykonywany jest w celu usunięcia fragmentu przemieszczonego zwyrodniałego krążka międzykręgowego, który powoduje ucisk na korzenie nerwowe. W zależności od poziomu ucisku pacjent będzie odczuwał dolegliwości w różnych miejscach. W przypadku poziomu dysków szyjnych pacjent będzie odczuwał dolegliwości promieniujące na rękę lub obie ręce w przypadku dysków lędźwiowych pacjent może odczuwać dolegliwości promieniujące na nogę lub obie nogi. Rehabilitacja przeprowadzona przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę pozwala w większości przypadków uniknąć mikrodiscektomi. Dzięki odpowiednio wykonywanej terapii i regularnym ćwiczeniom wykonywanym w domu przez pacjenta w większości przypadków udaje się zmniejszyć przyczynę ucisku na korzeń nerwowy dzięki czemu pacjent przestaje odczuwać dolegliwości bólowe w danych kończynach. Rehabilitacja specjalistyczna po mikrodiscektomii pozwala natomiast znacznie szybciej przywrócić rozluźniony stan sprzed s powstania problemu dzięki czemu pacjent znacznie szybciej odczuwa efekty wykonanej mikrodiscektomii.

DiscoGel

Discożel to żelowy implant na bazie etanolu i produktów celulozo-pochodnych, wstrzykiwany przezskórnie do jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, który inicjuje proces rehydratacji jądra miażdżystego, działa przeciwzapalnie wypełniając pęknięcia w osłabionym pierścieniu włóknistym i jednocześnie blokując receptory bólowe. Przezskórne wszczepienie implantu przebiega pod kontrolą RTG w znieczuleniu miejscowym. Po około 3 godzinach pacjent może opuścić szpital, co stwarza warunki sprzyjające szybkiemu i trwałemu wygojeniu wypukliny oraz zapobiega zapadaniu się przestrzeni międzykręgowej w czasie. Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala znacznie szybciej pozbyć się pacjentowi pozostałych dolegliwości napiętych struktur wynikających z długiego okresu funkcjonowania w bólu.

Korekcja i stabilizacja kręgozmyku

Stabilizacja kręgozmyku ma na celu zapobiegnięcie dalszej progresji deformacji i degeneracji związanej z przemieszczaniem się kręgów względem siebie. Powoduje zniesienie niestabilności kręgosłupa powodującej dolegliwości bólowe. Repozycja kręgozmyku polega na wprowadzeniu śrub poprzez nasady kręgu do trzonów a, następnie częściowej repozycji przemieszczonych kręgów dzięki zastosowaniu specjalnego instrumentarium. Po uzyskaniu korekcji skręca dwa kręgi przy użyciu prętów przymocowanych do nich wcześniej wkręconych śrub. Śruby łączone są prętami dla zapewnienia prawidłowej stabilizacji. Po operacji pacjent pozostaje w Szpitalu ok 5 dni. To właśnie w pierwszych tygodniach po operacji bardzo ważna jest rehabilitacja. Ponieważ dochodzi do przemieszczenia względem siebie kręgów w celu ich repozycji do prawidłowego ustawienia, wszystkie tkanki przyczepiające się do tych kręgów również rozciągane są „na siłę” co może powodować znaczne napięcia i dyskomfort w pierwszych tygodniach po operacji. Prawidłowa praca z wykwalifikowanym fizjoterapeutą pozwala znacznie skrócić czas rekonwalescencji pacjenta.

Stabilizacja kręgosłupa

Odbarczenie kanału kręgowego, PLIF, TLIF, ALIF, stabilizacja przezskórna. Operacja polega na precyzyjnym wprowadzeniu śrub poprzez nasady kręgu do trzonów, które wymagają stabilizacji oraz na wprowadzeniu implantu pomiędzy trzony , który zapewni zachowanie odpowiedniej odległości między trzonami. Śruby łączone są prętami dla zapewnienia prawidłowej stabilizacji. Wprowadzone implanty stają się rusztowaniem, dzięki któremu uzyskany zostanie zrost kostny pomiędzy kręgami, gwarantujący stabilność miejsca operowanego. Zabieg ten wykonywany jest w celu stabilizacji objętej procesem chorobowym części kręgosłupa oraz zniesienia ucisku na struktury nerwowe powodującego dolegliwości bólowe. Rehabilitacja ma na celu przywrócenia skróconych tkanek do wartości prawidłowych tak aby umożliwić pacjentowi komfortowe funkcjonowanie, zmniejszenie obrzęku oraz poprawę zakresu ruchu w segmentach lezących powyżej i poniżej miejsca operowanego.

Kriolezja

Zamrożenie nerwu. Kriolezja to mikroinwazyjna technika stosowana w leczeniu przewlekłych zespołów bólowych. Kriolezje wykonuje się pod kontrolą USG, co zapewnia dokładną lokalizację uszkodzonego nerwu. Następnie wprowadza się sondę mrożącą, przez nacięcie w skórze i w kilku cyklach mrożenia poraża się nerw. Najczęściej wykorzystywanymi gazami jest dwutlenek węgla bądź tlenek azotu. Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala znacznie szybciej pozbyć się pacjentowi pozostałych dolegliwości napiętych struktur wynikających z długiego okresu funkcjonowania w bólu.

Krioablacja

Krioablacja to zabieg który ma na celu częściowe świadome uszkodzenie włókien nerwowych z danego segmentu kręgosłupa przez wprowadzenie specjalnej igły, której koniec znajduje się w okolicy precyzyjnie określonej struktury anatomicznej. Zabieg jest przeprowadzony pod kontrolą RTG. Przez igłę przepuszczany jest gaz medyczny, który powoduje, schłodzenie się końcówki igły do bardzo niskiej temperatury. Powoduje to częściowe uszkodzenie włókien nerwowych wywołujących uczucie bólu w zmienionych chorobowo strukturach. Uszkodzone włókna nerwowe regenerują się same, po czasie ok. 6-12 mc. Zabieg można powtarzać wielokrotnie i nie wymaga założenia szwów, a jedynie opatrunku. Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala znacznie szybciej pozbyć się pacjentowi pozostałych dolegliwości napiętych struktur wynikających z długiego okresu funkcjonowania w bólu.

Proteza dysku miedzykręgowego

Operacja polega na usunięciu „starego dysku” i zastąpienie go nową protezą z jednoczesnym zachowaniem ruchu w jednostce ruchowej kręgosłupa oraz zniesieniem ucisku na struktury nerwowe powodującego dolegliwości bólowe Konieczne może być usunięcie części tkanki budującej kręgosłup w celu uzyskania odbarczenia nerwów lub rdzenia kręgowego. Rana zostaje zamknięta warstwowo przy użyciu szwów. Po operacji pacjent pozostaje w Szpitalu zazwyczaj przez 4 doby. Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala znacznie szybciej pozbyć się pacjentowi dolegliwości wynikających z długiego okresu funkcjonowania w bólu oraz uzyskać prawidłowe zakresy ruchu w wymienionym segmencie.

Rehabilitacja po endoprotezie​

Zabieg endoprotezoplastyki stawu biodrowego polega na usunięciu uszkodzonych części stawu biodrowego lub kolanowego  a następnie wszczepieniu elementów sztucznych, których zadaniem jest przejęcie funkcji uszkodzonych struktur.

Rehabilitacja obejmuje:

  • ćwiczenia mające na celu przywrócić pacjenta w jak najkrótszym czasie do pełnej sprawności
  • terapia tkanek miękkich przyspieszająca regenerację, zmniejszająca okres uczucia bólu pooperacyjnego
  • mobilizacja blizny mającą na celu uniknąć po okresie wygojenia rany uczucia „ciągnięcia” w miejscu, gdzie wykonywany był zabieg
  • udzielenie wyczerpujących informacji na temat właściwego dalszego funkcjonowania pacjenta, po zabiegu endoprotezoplastyki
  • dodatkowe informacje na temat udogodnień, które mogą pacjentowi ułatwić funkcjonowanie po operacji

Rehabilitacja po artroskopii

Artroskopia – wziernikowanie stawu kolanowego, jest mało inwazyjnym zabiegiem z zakresu chirurgii ortopedycznej. Artroskopia może mieć charakter diagnostyczny – wówczas służy ocenie poszczególnych struktur anatomicznych w obrębie stawu kolanowego – lub leczniczy – w takich sytuacjach lekarz usuwa lub naprawia uszkodzone struktury stawu. Niezależnie od przyczyny wymaga jednak odpowiedniego przygotowania i rehabilitacji.

Haluksy

Inaczej „paluch koślawy” jest to deformacja stopy objawiająca się bocznym odchyleniem palucha w stronę pozostałych palców, a pierwszej kości śródstopia w kierunku przyśrodkowym z towarzyszącym poszerzeniem i zniekształceniem obrysów stawu śródstopia. Procedura chirurgiczna ma na celu zmianę kształtu stopy. Umiejętne dobranie typu operacji do zmiany chorobowej zapobiega jej nawrotowi. Do wykorzystywanych technik należą osteotomie geometryczne, podczas których lekarz przecina kości śródstopia, a następnie zmienia ich ustawienie, prostując paluchy koślawe. W zależności od konkretnego przypadku specjalista wybiera np. metodę Scarf, Chevron czy osteotomię przypodstawną I kości śródstopia. W leczeniu pooperacyjnym stosuje się specjalne obuwie pooperacyjne przez okres ok 4-5 tyg. Pacjent w tym okresie nie obciąża przodostopia celem wygojenia operowanych struktur. Efektem ubocznym jest brak ruchu w całym przedstopiu i skracanie się nieużywanych tkanek co może powodować długotrwały dyskomfort po odstawieniu obuwia. Ważnym elementem wspierającym szybki powrót do zdrowia pacjenta po operacji haluksów jest rehabilitacja. Rehabilitacja ma na celu przywrócenia skróconych tkanek po operacji haluxów do wartości prawidłowych tak aby umożliwić pacjentowi komfortowe przemieszczanie się, zmniejszenie obrzęku oraz poprawę zakresu ruchu w stawach operowanej kończyny dolnej